Pedofilie (De Groot, PSVG)
(Texte original de Dick de Groot, 1979.
Présentation conforme à la première édition.) [1]
PEDOFILIE
Als u met bepaalde passages moeite hebt, gooi het dan niet meteen uit handen. Probeer eerst rustig na te denken wat het precies is, waarom u er moeite mee heeft.
Op pagina 20 en 21[2] hebben we een lijstje afgedrukt van ideeën en meningen die veel voorkomen.
Bekijk, als u er niet achter komt waar uw moeite vandaan komt, dat lijstje eens. Ook als u het wel weet is er wellicht in dat lijstje iets te vinden om over na te denken.
Duinweg 23
2585 JV ’s-Gravenhage
telefoon: 070-512521
Dit pamflet gaat over pedofilie. Het is bestemd voor iedereen die meer over pedofilie wil weten, maar vooral ook voor hen die er mee te maken hebben. In de eerste plaats zijn dat de pedofielen zelf en de kinderen met wie ze omgaan. Daarnaast hebben ook ouders van kinderen en familie van pedofiele mensen ermee te maken. Door het huidige strafrecht komt het ook voor dat politiemensen, rechters en officieren van justitie ermee geconfronteerd worden. Ook hulpverleners worden erbij betrokken. Er zijn dus heel veel mensen die met pedofilie bemoeienis hebben. Eigenlijk is dit pamflet ook voor kinderen bestemd, maar zij zullen al gauw merken dat het toch om een pamflet voor volwassenen gaat. Dat komt doordat ‘pedofilie’ niet alleen een grote-mensen-woord is, maar vooral een grote-mensen-probleem.
Vandaar ook dat u eerst leest:
• wat is pedofilie
• wat zijn pedofielen
• wie zijn het
• wat doen pedofiele mensen met kinderen
• met wie doen ze het
• hoe leggen ze het aan
en dan pas:
• wat vinden kinderen van hun pedofiele contacten.
Ook hier kom je als kind op de tweede plaats.
Met dit pamflet beogen we een (beter) beeld te geven van pedofilie. We willen de feiten op een rijtje zetten, en zo misverstanden en vooroordelen wegnemen.
Mensen hebben seksuele en genegenheidsgevoelens in allerlei soorten: homofiele gevoelens, pedofiele gevoelens, heterofiele gevoelens.
Sommige mensen hebben meer van de ene soort dan van de andere soort. Als we dat ontdekken dan gaan we mensen een etiket opplakken: iemand die vooral door mensen van hetzelfde geslacht aangetrokken wordt noemen we een homofiel, iemand die zich vooral richt op mensen van het andere geslacht heet een heterofiel en mensen die zich vooral op kinderen richten worden aangeduid met het woord ‘pedofiel’.
Letterlijk betekent dat: iemand die van kinderen houdt. Die letterlijke betekenis geeft eigenlijk precies aan waar het om gaat bij pedofiele gevoelens. Zo gezien hebben we allemaal wel van die gevoelens, bewust of onbewust. Daarbij speelt seksualiteit soms ook een rol. Soms merk je dat: het blijkt dat je het lekker vindt als je aan het stoeien bent met kinderen.
Omdat we het te moeilijk vinden om zo maar te accepteren zijn we onszelf en anderen gaan indelen: pedofielen, homofielen, enz. Als iemand vooral zijn seksuele gevoelens richt op mensen van het andere geslacht, dan is dat een heterofiel; zó moet hij of zij zich dan ook gedragen en andere gevoelens (pedofiele, homofiele) worden weggestopt, onderdrukt of niet onderkend.
Wat zijn pedofielen?
Pedofielen zijn mensen die zich vooral aangetrokken voelen tot kinderen, ook in seksuele zin. Dat, je aangetrokken weten tot kinderen, wordt als een zo belangrijke waarde ervaren, dat je het beschouwt als een heel wezenlijk stuk van jezelf: als je die gevoelens niet mag hebben, mag je jezelf niet zijn.
Wie zijn het?
Mensen die vooral van kinderen houden vind je overal: het zijn mannen en vrouwen, vrouwen van 25 jaar en mannen van 50 jaar, dikke mensen en dunnen mensen, grote en kleine, aardige en onaardige.
Pedofiele mensen kunnen zich aangetrokken voelen tot kinderen van het andere geslacht, tot kinderen van hetzelfde geslacht of tot beide.
Je ziet het er, net als bij homo- en heterofielen, niet aan de buitenkant van af.
Wat doen pedofiele mensen met kinderen?
Heel in het kort zou je kunnen zeggen: hetzelfde als andere volwassen mensen met kinderen, maar soms komen daar seksuele handelingen bij. Pedofiele mensen willen hun liefde voor een kind laten merken aan dat kind. Daarom zal het, vooral bij jonge kinderen, niet zo gauw tot ‘inwendig’ geslachtsverkeer komen. Meisjes en jongens van een jaar of tien zijn daar nog niet ‘op gebouwd’. Een volwassen man die zijn penis in de vagina van een meisje wil inbrengen zal dat meisje in de meeste gevallen pijn doen. Pedofielen zullen het alleen al om die reden meestal laten.
Wat doen ze dan wel? Behalve samen praten, samen lachen, samen spelen enz., vrijen kinderen en pedofielen ook samen. Ze knuffelen elkaar, ze voelen elkaar, ze laten hun geslachtsorganen zien. Ook masturberen volwassenen als hun vriendje of vriendinnetje kijkt of laten zich bevredigen.
Met wie doen ze het?
Pedofielen voelen zich aangetrokken tot kinderen tussen (ongeveer) acht en vijftien jaar. Met de komst van de puberteit verliezen kinderen soms hun seksuele aantrekking voor pedofielen. Dat is voor de jongere wel eens moeilijk te accepteren. Vaak blijft er echter nog wel een vriendschap bestaan.
Net als bij relaties tussen volwassenen kunnen pedofielen contact hebben met kinderen die ze heel kort kennen en met kinderen die ze al veel langer kennen. Meestal kennen de partners in een pedofiele relatie elkaar al een hele tijd voor ze tot een relatie komen. Ze wonen vaak bij elkaar in de buurt, de volwassene is soms een kennis of vriend(in) van de ouders, of een familielid.
Hoe leggen ze het aan?
Zoals gezegd: Vaak kennen de partners in een pedofiele relatie elkaar al langer. Veel relaties ontwikkelen zich dan ook geleidelijk. Op een bepaald moment wordt zo’n relatie intiemer en daarin kan seksualiteit een plaats krijgen. Van ‘initiatief nemen’ kan in dit kader eigenlijk niet gesproken worden. Als de relatie zich geleidelijk ontwikkelt, dan wordt seksualiteit op een gegeven moment iets dat in die relatie door beiden als ‘passend’ wordt ervaren. Wel is het zo dat, als je van initiatief wilt spreken, het heel vaak gebeurt dat de jongere partner ermee begint, of het ‘er op aanstuurt’. Maar in verreweg de meeste gevallen is seksualiteit iets wat in de relatie, in wisselwerking, ontstaat.
Nu is er, om tot seksualiteit te komen, niet altijd een langdurige verhouding nodig. Ook bij pedofielen komen eenmalige en kortdurende contacten voor. Hier geldt eveneens dat het ‘initiatief’ zowel van het kind als van de volwassene kan uitgaan.
Ook komt het voor dat de seksualiteit wordt opgedrongen. De volwassene kan misbruik maken van macht; hij of zij kan dwang uitoefenen of op slinkse wijze het kind bewegen tot toegeven. Dit is echter niet specifiek voor pedofiele seksualiteit. Ook in homo- en heterofiele contacten kan er sprake zijn van dwang en van macht. Alleen, kinderen kunnen zich daartegen minder goed verweren dan volwassenen. Van kinderen kan gemakkelijker misbruik worden gemaakt. (Dat geldt trouwens niet alleen op seksueel gebied.) Omgaan met kinderen vereist altijd eerbied en terughoudendheid. Ouders vergeten dat vaak eerder dan pedofiele mensen, juist omdat ouders dit persoontje als hun kind beschouwen.
Wat vinden kinderen van hun pedofiele contacten?
Wanneer kinderen pedofiele contacten hebben die zich zonder inmenging van anderen ontwikkelen ontstaat vaak een vriendschapsband, die zich ook na beëindiging van het seksuele aspect van de relatie, voortzet.
De volwassene heeft voor het kind vaak grote betekenis als vertrouwenspersoon, als steun, als leermeester(es), maar bovenal uiteraard als liefdespartner. De gevoelens die een kind daarbij ervaart zijn gevoelens van ‘houden van’ en ‘verliefd zijn’. Het seksuele aspect heeft voor de jongere waarschijnlijk een andere betekenis dan voor de oudere.
Soms zijn kinderen in het seksueel contact passief: ze laten het zich lekker aanleunen. Ze ervaren daarbij de genegenheid en ze vinden het strelen prettig, maar het zelf actief zijn van kinderen in het seksueel contact komt ook voor. Kinderen zien waarschijnlijk seksualiteit niet als iets aparts in zo’n contact. Je zou kunnen zeggen dat bij sommige kinderen de seksualiteit nog geïntegreed is in hun hele bestaan.
Toen we het hiervoor hadden wat kinderen er bij voelen hebben we ons voorzichtig uitgedrukt: we hadden het over ‘waarschijnlijk voelen ze het zo’. Die voorzichtigheid moet je in acht nemen omdat we niet zoveel weten van kinderseksualiteit. We vermoeden er van alles van en een fout die we daarbij maken is om vanuit onze eigen gevoelens naar kinderseksualiteit te kijken. We ‘projecteren’ als het ware onze eigen meningen, gevoelens en ervaringen op kinderen. Misschien komt dat omdat volwassenen hun eigen kindertijd zijn vergeten. Misschien willen volwassenen hun eigen kindertijd ook wel vergeten als het om seksualiteit gaat.
Want: zoals volwassenen als kind omgingen met seksualiteit, daarvan hebben ze geleerd dat dat niet mag. De gevoelens die volwassenen vroeger zelf hadden, toen ze nog kind waren en ‘doktertje’ of ‘vader en moedertje’ speelden, zijn vaak diep weggestopt.
Als je wat zou willen weten over kinderseksualiteit dan zou je onbevangen naar kinderen moeten kijken. En misschien ook: onbevangen naar jezelf kijken. Het zou ook kunnen zijn, dat volwassenen vaak terugschrikken, als ze bij zichzelf ooit een opwelling hebben bespeurd om een kind (dat ze wassen bijvoorbeeld) seksueel getinte liefkozingen te geven.
Kinderen hebben altijd te maken met ouderen. En die ouderen verbieden, straffen, worden boos. Al heel vroeg wordt kinderen geleerd dat ze geen ‘vieze’ dingen mogen doen. Zelfs zonder dat ouderen het zeggen voelen kinderen, juist door de houding van die ouderen, dat sommige leuke spelletjes eigenlijk niet mogen. Daarom spelen ze die leuke spelletjes maar in hoekjes waar je niet zo gauw betrapt wordt. Op deze manier wordt het gevoel dat kinderen hebben al heel gauw iets waar een nare sfeer omheen komt. Zo wordt seksualiteit voor kinderen iets wat door ouderen wordt bepaald.
Ouderen zijn heel erg belangrijk voor kinderen. Ouderen hebben macht.
Ouderen, en dat zijn ouders, opa’s en oma’s, leerkrachten, automobilisten, dokters en noem ze maar op, al die ouderen bepalen wat kinderen wel en niet kunnen.
De kinderwereld heeft heel nauwe grenzen. De straat waar kinderen spelen wordt gevaarlijk gemaakt door automobilisten, het huis waarin kinderen wonen wordt gebouwd door volwassen architecten en wat kinderen leren wordt als les gegeven door meesters en juffen. De grenzen van de kinderwereld zijn veel nauwer dan we vaak denken.
Ook de seksualiteit van kinderen wordt door volwassenen met grenzen omgeven. Volwassenen bepalen wat wel goed is en wat niet goed is, wat vies en wat netjes is. Je zou ook kunnen zeggen dat de mening van volwassenen de seksualiteit van kinderen met grenzen omgeeft. Dat geldt dan natuurlijk ook voor pedofiele contacten.
Tot nu toe hebben we in dit pamflet proberen uit te leggen wat pedofielen doen, wat pedofilie is en hoe het kan gaan in pedofiele relaties en contacten. Er zijn heel wat misverstanden en vooroordelen met betrekking tot pedofilie, en die bepalen voor een groot deel hoe het meestal er aan toe gaat.
Hieronder willen we een aantal van die misverstanden en vooroordelen eens nader bekijken.
Misverstand:
alle pedofielen zijn homoseksuelen
Sommige mensen menen dat alle pedofielen homoseksueel gericht zijn.
Dat is niet waar. Onder pedofielen tref je zowel mensen aan die zich richten op het eigen, als op het andere geslacht.
Misverstand:
homoseksuelen zijn pedofiel
Ook dit is niet waar. Onder homofiele mensen vind je naar verhouding net zoveel mensen met een pedofiele gerichtheid als onder heterofielen.
Misverstand:
pedofielen zijn oude, vieze mannetjes
Niet waar. Pedofielen kunnen van alle leeftijden zijn, jong en oud.
Het zijn ook niet alleen maar mannen. Vrouwen kunnen net zo goed verliefd worden op kinderen als mannen dat kunnen.
Dat veel mensen denken dat het alleen maar mannen zijn komt omdat vrijen en knuffelen van kinderen door vrouwen veel meer als de normaalste zaak van de wereld gezien wordt. Je kunt zeggen dat pedofiele vrouwen gewoon niet opvallen.
En, oh ja: vies zijn ze ook niet.
Misverstand:
pedofielen zijn gefrustreerd
Het wordt wat eentonig: ook dat is niet waar. Gefrustreerde mensen zijn er overal, bij heterofielen, bij homofielen en bij pedofielen.
Wat wel waar is, is dat door het feit dat het hebben van een pedofiel contact niet is toegestaan, pedofiele mensen gefrustreerd kunnen raken.
Ze zijn niet pedofiel omdat ze gefrustreerd zijn, maar ze raken vaak gefrustreerd omdat ze zich niet als pedofiel mogen uiten.
Misverstand:
kinderen die pedofiele ervaringen hebben
worden daar homoseksueel van
Of je homo- of heterofiel bent blijkt niets te maken te hebben met pedofiele ervaringen. Uit onderzoek is gebleken, dat onder mensen met pedofiele ervaringen relatief net zoveel heteroseksualiteit voorkomt als bij mensen die die ervaring niet hebben.
Misverstand:
pedofielen zijn kinderlokkers
Veel mensen denken dat pedofielen met snoepjes, ijsjes en cadeaus kinderen meelokken naar een stil plekje. Dit komt wel eens voor, maar het is niet de hoofdmoot. Wanneer het voorkomt ligt de oorzaak ervan in het gegeven dat, door de wetgeving en sociale veroordeling van de pedofiel, deze als het ware gedwongen is op deze wijze te werk te gaan.
Misverstand:
pedofielen zijn kinderverkrachters
Verkrachting is in de eerste plaats een geweldsmisdrijf. Het is een geweldsmisdrijf dat plaats vindt op het gebied van de seksualiteit.
Onder heteroseksueel gerichte mensen komt verkrachting helaas voor, maar het behoort niet tot de dagelijkse gang van zaken. Het is niet kenmerkend voor de hetero-seksualiteit. Dit is bij pedo-seksualiteit precies zo: het heeft er als regel niet mee te maken. Als het al voorkomt – en dat is gelukkig zeer zelden – dan is dat een misdaad die (als regel) niet met pedofiel-zijn te maken heeft.
Misverstand:
pedofielen zijn kindermoordenaars
Eigenlijk kun je dit geen misverstand meer noemen. Daarvoor is het een veel te ernstige beschuldiging. Zeer, zeer zelden komt het voor dat een pedofiel tot doodslag komt. Dat is dan vaak uit angst voor ontdekking van zijn of haar pedofiele handelingen. Uit angst voor straf worden wel meer misdaden gepleegd. Zo kan iemand die steelt een moordenaar worden en zo kan een pedofiel tot doodslag komen. Maar nogmaals: dat is zéér, zéér zeldzaam en gebeurt uit angst voor ontdekking (en dus uit angst voor straf) en heeft op zich niet met pedofilie te maken.
Misverstand:
pedofielen zijn gestoord
Onder pedofielen vindt men mensen van allerlei slag. Sommigen maken een wat ‘aparte’ indruk, anderen lijken erg ‘normaal’. Wat nu precies ‘apart’ en wat nu precies ‘normaal’ is, is iets wat moeilijk uit te maken is.
Anders-zijn wil niet zeggen gestoord-zijn. Schade toebrengen aan je medemensen: dat is eerder een vorm van gestoord-zijn. Als je zo denkt zou je wel eens tot de conclusie moeten komen dat ‘normale’ automobilisten, die onverantwoordelijk rijden, terwijl ze weten hoeveel verkeersslachtoffers er vallen, eigenlijk gesoord zijn.
Anders-zijn en anders-denken wil helemaal niet zeggen: gestoord-zijn.
We hebben het net over schade aanrichten gehad. Veel mensen denken dat het hebben van pedofiele contacten kinderen schade doet. Is dat nu zo?
Er zijn daar wel onderzoeken naar gedaan, zowel in Nederland als ook in andere landen. Uit geen van de ons bekende onderzoeken blijkt dat, als het alleen gaat om pedofiele contacten, er sprake is van schade. Maar, in onze cultuur, is het meestal niet zo dat er alleen maar sprake is van pedofiele contacten op zich. Er komt van alles bij en dan kan er wel schade aangericht worden.
Allereerst is er de schade die wordt toegebracht door de ouders van een kind dat omgang heeft met een pedofiele man of vrouw. De ouders raken, als ze dat aan de weet komen, heel vaak in paniek; ze worden woedend of diep verontwaardigd. Zo’n reactie, die voortkomt uit onbekendheid met wat pedofilie is, brengt het kind schade toe. Dat wat het kind ervaart als gewoon, als lief, als vriendschap, blijkt ineens iets smerigs te zijn, iets slechts.
Dan is er de schade die wordt toegebracht door het contact met politie en justitie (iets wat soms volgt op de ontdekking van een pedofiel contact). Gelukkig is er bij justitie en politie de laatste jaren een begin van een meer genuanceerde benadering van pedofilie, maar een verhoor, het op het politiebureau zitten e.d., geven het kind ook het gevoel dat er iets vreselijks gebeurd is. Heel erg is ook dat je als kind het gevoel krijgt dat je je beste vriend of vriendin met je getuigenis hebt verraden en dat die daardoor in de gevangenis is terecht gekomen. Die verschrikkelijke gedachte raak je soms je leven lang niet meer kwijt.
Door de reactie van de buitenwereld wordt zo veel schade toegebracht aan kinderen. Maar ook doet die buitenwereld zichzelf daarmee schade aan.
Ouders doen zichzelf schade aan door hun kind schade aan te doen.
Eigenlijk moet je zeggen dat we als hele maatschappij onszelf schade aandoen door zo te reageren op pedofilie. Het is een reactie die voortkomt uit vooroordeel en misverstand. Het is een reactie die ook best eens zou kunnen voortkomen uit de eigen onmacht van volwassenen om met hun seksualiteit, waarin ook pedofiele gevoelens zitten, om te gaan.
Zo wordt seksualiteit iets wat belast is, wat stiekem in het donker gebeurt, iets dat vies is en eigenlijk niet mag. Zo doe je jezelf schuldgevoelens aan; schuldgevoelens die niets te maken hebben met echt schulddig zijn. Door die valse schuldgevoelens wordt het vaak moeilijk om over die dingen waaraan je werkelijk schuldig bent, ook schuld te belijden. Dat is schade.
Veel van die schade, die we hierboven noemden komt voort uit onwetendheid, uit vooroordeel en misverstand. Als je die vooroordelen niet te lijf gaat en die misverstanden niet opruimt, maar ze juist in stand houdt, dan richt je ook schade aan. Dat is vooral het geval bij sommige kranten, die uitwassen met grote letters in de krant zetten, kranten die er sensatie-berichten van maken. En dat is ook het geval bij mensen die zich zonder nadenken door hun eigen gevoelens laten meeslepen en denken dat ze daarmee kinderen beschermen.
Ook moet genoemd worden de schade die aan mensen met een pedofiele geaardheid wordt toegebracht. Door alle vooroordelen en misverstanden worden deze mensen veroordeeld tot het niet-zichzelf-mogen zijn, en kunnen ze niet met zichzelf in het reine komen over hun gevoelens. Ze zitten, als ze naar hun geaardheid leven, altijd in angst voor ontdekking. Daardoor gebeuren er soms ongelukken (en die ongelukken bevestigen dan weer de vooroordelen).
Dat is een vicieuze cirkel. Weer moet je zeggen: dat is schade.
Pedofilie is strafbaar
Seksuele contacten met kinderen die jonger dan 16 zijn, zijn strafbaar gesteld.
In ons wetboek van strafrecht worden die contacten vaak aangeduid als: ‘ontuchtige handelingen plegen’, ‘vleselijke gemeenschap hebben’, e.d.
De laatste tijd komen er steeds meer mensen die van deze wetgeving af willen. Het zijn dan vooral de leeftijdsgrenzen die men uit de wet wil schrappen.
De wetgeving zoals die nu is, is bedoeld om kinderen te beschermen. Het effect ervan is echter dat kinderen er allerminst door beschermd worden en dat er in de praktijk meer kwaad mee geschiedt dan goed. In deze wet zitten vooronderstellingen met betrekking tot seksualiteit die, dat blijkt zo langzamerhand, niet juist zijn.
Maar het kind moet toch beschermd worden? Dat is waar. De beste bescherming voor een kind is echter dat het kind zichzelf beschermt. Kinderen zó opvoeden dat ze dat kunnen is de beste bescherming die je als ouders en die je als overheid aan een kind kunt geven.
Pedofilie komt nogal eens voor. En in zo’n geval moeten ouders reageren, moet de omgeving reageren en moet soms de politie reageren.
Het zou mooi zijn als dat kon op een nuchtere manier, zonder vooroordelen. Dat is echter heel wat gevraagd. Die vooroordelen zitten er bij ons heel diep in, je bent ermee grootgebracht en ze laten zich niet zo gemakkelijk opzij zetten. Mensen hebben te maken met hun emoties en ook al weet je dat die niet altijd even terecht zijn, het is vaak moeilijk om er zo maar overheen te stappen. Je kunt het echter wel proberen. Hieronder willen we wat adviezen geven die daarbij kunnen helpen.
Adviezen aan kinderen
We kunnen eigenlijk met één zinnetje volstaan: doe nooit iets wat je niet echt wilt.
Kinderen voelen heel goed aan wat ze zelf wel willen en wat ze niet willen. Dat heeft niets te maken met ongehoorzaamheid. Ongehoorzaam ben je als je iets doet waarvan je zelf ook wel weet dat het eigenlijk niet mag of als je iets niet doet waarvan je weet dat het goed is voor jezelf. Als kinderen eerlijk zijn tegen hun ouders, dat wil zeggen dat ze vertellen wat ze leuk en niet euk vinden, vertellen wat ze wel willen en niet willen, dan weten ouders waar ze aan toe zijn.
Dat geldt ook voor het vertellen wat je gedaan hebt, waar je naar toe gaat of waar je gewwest bent. Als ouders dat allemaal weten, dan hoeven ze niet ongerust te zijn.
Adviezen aan ouders
Pedofilie is voor veel mensen een nog heel moeilijk te aanvaarden gebied. Vriendschap tussen een pedofiel en een kind geeft geen enkele reden tot paniek. Ook niet als in die relatie sprake is van seksueel contact. Heb vertrouwen in uw kind. Als uw zoon of dochter deze relatie als fijn aanvoelt, maak dan die band niet kapot. Kinderen weten zelf heel goed wat ze fijn vinden. Het verbreken van zo’n verhouding zal door een kind niet begrepen worden.
Wel is het zaak ervoor te zorgen dat kinderen een echt thuis hebben, een plek waar ze zich veilig voelen, een plek waar ze liefde en warmte ontvangen. Dat maakt het waarschijnlijk dat een pedofiele relatie door een kind niet aangegaan wordt vanuit een tekort-situatie, dat het er zich niet aan overgeeft, omdat het de warmte en liefde zo nodig heeft en dan de seksuele relatie op de koop toe neemt.
Een openhartige en duidelijke seksuele opvoeding en voorlichting is voor kinderen van zeer groot belang. Onwetendheid maakt nieuwsgierig en stiekem. Kinderen die openhartig met hun ouders kunnen praten, vertellen veel eerder wat ze doen en laten.
Voor kinderen is het prettig te weten waar hun ouders zijn en voor ouders is het prettig te weten waar hun kinderen zijn. Maak er een gewoonte van dat ouders en kinderen vertellen waar ze heen gaan.
Ouders hoeven niet van streek te raken bij uitingen van kinderseksualiteit (zoals b.v. het doktertje spelen). Kinderen ondervinden echt geen enkele schade van seksuele spelletjes waaraan ze zonder dwang deelnemen.
We zeiden het al: de schade ontstaan bijna altijd door de verkeerde reactie van de omgeving. Spaar het kind deze drama’s.
Loop niet meteen naar de politie. Als uw kind een pedofiele relatie heeft, probeer dan eerst contact met de pedofiel te krijgen. Laat aan die man of vrouw weten dat er geen sprake is van dreigende straf, politie-inmenging e.d., maar praat met de vriend(in) van uw kind. Daarbij moet u uzelf geen geweld aandoen: laat rustig merken dat u er emotioneel moeite mee hebt.
Mochten er toch werkelijk nare dingen aan de hand zijn (b.v. in geval van lichamelijk geweld of grove dwang) dan kunt u altijd nog naar de politie gaan. Probeer daar rustig te vertellen wat er aan de hand is. Houdt u aan de feiten en laat u niet meeslepen door angst voor dingen die waarschijnlijk helemaal niet gebeurd zijn. Hoewel bij de politie kennis en begrip omtrent pedofilie groeit, is het toch zaah om ook aan de politie duidelijk te maken dat schade aan kinderen vooral door reacties van de omgeving, dus ook mogelijkerwijs door de politie, ontstaat. Overigens: het verdient aanbeveling in geval van problemen eerst betrouwbare hulpverleners (en dat hoeven niet per se professionele te zijn) te raadplegen.
Adviezen aan pedofiel gerichte mensen
Pedofilie is voor veel mensen heel moeilijk te vatten. Mensen die die gevoelens bij zichzelf niet kennen of die die gevoelens weggedrukt hebben, begrijpen er niets van.
Voor heel veel pedofielen is het moeilijk hun eigen geaardheid te aanvaarden en er voor uit te komen.
Angst voor straf, sociale veroordeling, onbegrip bij anderen en moeite bij het zelf aanvaarden van het pedofiel-zijn, verleiden pedofielen ertoe om zich anders voor te doen. Het gedrag dat daaruit voortvloeit, hoe begrijpelijk het ook is, versterkt de bestaande vooroordelen.
Probeer met anderen over uw geaardheid te praten. Dat kan heel goed in gespreksgroepen van pedofielen. Ook kunt u met vertrouwenspersonen praten. Adressen vindt u achterin dit pamflet.
Probeer open en eerlijk met de ouders van uw vriendje of vriendinnetje te praten. Als het mogelijk is: van te voren. Deel ze uw gevoelens mee, zeg wat uw plannen zijn, wat u wilt. Meestal zal dat niet kunnen, maar soms vinden mensen de moed en dat kan bijdragen tot het doorbreken van vicieuze cirkels.
Raak bij ontdekking niet in paniek, ook niet als de politie er aan te pas komt. Blijf rustig. Er zijn veel mogelijkheden voor juridische bijstand. Daar hebt u recht op. Mocht u met de politie in aanraking komen vraag dan direct rechtsbijstand. Wat u ook moet weten is dat u niet verplicht bent op vragen te antwoorden.
Zoals gezegd: zelfacceptatie is heel belangrijk, het is een levensvoorwaarde. Op basis van die zelfacceptatie kunnen pedofielen pas zuiver bij zichzelf te rade gaan, hoe zij met hun geaardheid willen leven.
Adviezen voor onderwijsgevenden
Het gebeurt nogal eens dat kinderen thuis komen met de mededeling: Mam, er was een kinderlokker bij school.
Kinderlokkers, vieze oude mannetjes, het zijn begrippen die kinderen nogal eens hanteren. Ze vinden het spannend, maar zijn er toch ook een beetje bang voor. Ze jutten elkaar op en zo komen de wildste geruchten in omloop. Dat komt voor een belangrijk deel door alle misverstanden, vooroordelen en angsten die in onze maatschappij met het verschijnsel pedofilie samengaan. Door die wilde geruchten, door die angsten, ontstaan hele nare situaties. Het richt schade aan.
Onderwijsgevenden kunnen een bijdrage leveren om die schade te beperken. Als er zulke geruchten gaan is dat een goede aanleiding om in de klas eens open en eerlijk met de leerlingen te praten over pedofilie. Ook is het heel zinvol op ouderavonden en in gesprekken met ouders te proberen iets van de angst die vele ouders hebben, weg te nemen. Ontdekt u dat een van de kinderen in de klas pedofiele contacten heeft, probeer dan eerst met de pedofiel in contact te komen en met hem of haar te praten. NOOIT in paniek naar de ouders gaan. Dat levert meer ongelukken op dan dat het ook maar iets goeds uitricht.
Velen zullen dit pamflet niet zonder moeite gelezen hebben.
Pedofilie is een terrein dat emotioneel geladen is en de meeste mensen kunnen pedofilie nauwelijks of helemaal niet aanvaarden.
Dat hangt samen met onze kijk op kinderen en het hangt samen met het onzeker zijn ten aanzien van seksualiteit.
In onze maatschappij wordt het kind gezien als een broos, onschuldig wezentje, een bezit van de ouders, dat door die ouders naar volwassenheid moet worden geleid.
Als we kinderen zouden zien als mensen die eigen gevoelens hebben, die hersens hebben en die niet iemands bezit zijn, dan was pedofilie wellicht veel minder bedreigend.
Seksualiteit is in onze maatschappij een moeilijk bespreekbaar iets. Het is (nog steeds) omgeven met schuldgevoelens, met angst; er hangt vaak een sfeer van ‘vies’ omheen. Zolang we nog moeite hebben met de eigen seksualiteit, zal er niet open en onbevooroordeeld over pedofilie worden nagedacht.
Wat wel kan is: proberen in te zien waar onze moeite met pedofilie vandaan komt en zo tot een nieuwe houding tegenover pedofilie komen.
Bij dat immense proces is dit pamflet een druppel op de gloeiende plaat.
Een veranderde wetgeving en, vooral, wegnemen van ongegronde angst voor pedofilie, zetten meer zoden aan de dijk.
Als u bij het lezen van dit pamflet woedend wordt en denkt:
Moet ik dit allemaal maar gewoon vinden??
Laat iemand het eens wagen, aan mijn kind te komen!!
Zit u dan niet een beetje te veel als eigenaar van uw kind te praten? Ziet u uw kind niet te weinig als een zelfstandig wezen, dat eigen gevoelens en wensen kan hebben?
Ze praten al die smerigheid tegenwoordig maar goed
Waarom noemt u bij voorbaat een daad, die een uiting van liefde kan zijn, smerigheid?
Vindt u uw eigen seksualiteit ook smerig?
Het zal je kind maar wezen!!
Hebt u er wel eens over gedacht dat dit ook toe te passen is op de pedofielen? Hebt u er wel eens aangedacht hoe het zou zijn als uw broer of zuster, vader of moeder, man of vrouw zouden worden opgepakt voor een ‘zedendelict’.
Over hoe de hele omgeving zo iemand, die u na aan het hart ligt, verwenst, nawijst?
Houdt u er rekening mee dat u er ook op die wijze bij betrokken kunt raken?
Alles goed en wel,
maar ik eis dat mijn kinderen veilig zijn!!
Natuurlijk wil je het leven zo veilig mogelijk maken voor je kinderen. Maar, weet u wel zeker dat uw kind onveilig is in een pedofiele relatie?
Maakt u zich net zo druk om verkeersonveiligheid?
Maakt u zich net zo druk om kernbewapening?
Om televisie-programma’s?
Om overbodig en moreel smerig speelgoed?
En bedenk ook dat volledige veiligheid nooit te bereiken is. Je moet eigenlijk ook niet over gevaren en onveiligheid spreken wanneer er geen sprake van schade is. De meeste veiligheid voor je kinderen bereik je door goede voorlichting en rustige opvang.
Zo kun je alles wel goedpraten!!
Is dat zo?
A. Klamer, radiopastor
Oranjelaan 8, Hilversum
035-15555
NVSH
Landelijke Werkgroep Pedofilie
werkgroep tot emancipatie van oudere-jongere relaties
Postbus 12024, Utrecht
Afdelingswerkgroepen:
Amsterdam
Blauwburgwal 7-9
Den Haag
Kritzingerstraat 77
Den Bosch
Postbus 132
Leiden
Postbus 136
Deventer
Postbus 692
Maastricht
Rechtstraat 20
Eindhoven
Postbus 440
Nijmegen
Postbus 6728
Groningen
Postbus 1387
Rotterdam
Kon. Emmaplein 1
Tilburg
Gildebroederstraat 73
Venlo
Hogeschoorweg 81
Utrecht
Wittevrouwensingel 100
Belgie
Studiegroep pedofilie
Volkshogeschool Elcker-Ik
Consciencestraat 46, 2000 Antwerpen
Studiegroep Pedofilie
College De Valk
Tiensesestraat 41, 3000 Leuven
Telefonische Hulpdienst van de NVSH
dagelijks van 09.00 tot 23.00 uur
070-600010
GG-Pamfletten zijn een uitgave van de PSVG [3]
GG-Pamfletten zijn bestemd voor verspreiding op grote schaal.
GG-Pamfletten worden uitgegeven met het doel informatie te geven en gesprekken op gang te brengen.
Dit GG-Pamflet werd geschreven
door Dick de Groot.
De vormgeving werd verzorgd door Tijl-Vorm.
De illustraties zijn van Priscilla van Ark.
Druk: Tijl Den Haag bv.
In de serie GG-pamfletten verschenen
GG-pamflet no. 1
Voorbehoedmiddelen
GG-pamflet no. 2
Homofilie
GG-pamflet no. 3
Kinderloosheid
GG-pamflet no. 4
Pedofilie
GG-pamflet no. 5
Geslachtsziekten
GG-pamflet no. 6
Drugs
GG-pamflet no. 7
Vragen in het huwelijk
GG-pamflet no. 8
Jongeren en seks
GG-pamflet no. 9
Sterilisatie
GG-pamflet no. 10
Seksualiteit op leeftijd
GG-pamflet no. 11
De overgang
GG-pamflet no. 12
Operaties aan geslachtsorganen
GG-pamflet no. 13
De pil en zo
GG-pamflet no. 14
Seksuele opvoeding
Meer van deze pamfletten nodig?
Schrijf een giro naar giro 659712 t.n.v. PSVG, Duinweg 23, 2585 JV Den Haag, met vermelding: … × GG1: … × GG2: … × GG3 enz.
Tel de aantallen pamfletten op en bereken het eindbedrag volgens deze sleutel:
1-50 stuks ƒ 1,– p.st., 51-100 stuks ƒ 0,85 p.st., 101-400 stuks ƒ 0,70 p.st., meer dan 400 stuks ƒ 0,55 p.st. (prijswijzigingen voorbehouden).
Na binnenkomst van uw overschrijving gaat de bestelling per omgaande en franco naar u toe.
februari 1979. 1e druk (1e – 20e duizendtal)
