Text of the Boylove Manifesto (Dutch)

Het Jongensliefdemanifest

Wie zijn wij?

Jongensliefde is een wereldwijd verschijnsel dat bij elk geslacht, elk ras, elke nationaliteit, elke leeftijd, elke godsdienstige overtuiging en elke wereldbeschouwing kan voorkomen. Jongensliefde is een bijzonder soort socioculturele verhouding tussen mensen. Jongensliefde heeft altijd bestaan, is er nu nog en zal steeds blijven bestaan.

Jongensliefde bevindt zich seksueel-wetenschappelijk gezien in de kategorie 'pedofilie'. Als jongensminnaars kunnen we enkel voor onszelf spreken: feministische stellingen zullen hier niet behandeld worden. Wij willen het hier noch over de liefde van vrouwen voor jongens hebben, noch over de liefde van mannen voor meisjes. Dit manifest verklaart de liefde tussen mensen van het mannelijke geslacht.

Als jongensminnaars nemen we afstand van de huidige problematiek rond 'seksueel misbruik van kinderen en jongeren'. Wij verzetten ons tegen een discussie, die op generlei wijze differentieert tussen de verschillende soorten intergenerationele seksuele verhoudingen.

Dit manifest drukt de mening van zijn auteur uit. 'De' jongensminnaar bestaat niet. Ook onder jongensminnaars zijn er evenveel verschillende meningen als mensen!

Voor wie is deze tekst bedoeld?

Dit manifest werd geschreven voor alle jongensminnaars, hun vrienden, jongens-vrienden en vriendinnen. Verder voor alle kinderen die met deze problematiek geconfronteerd werden of nog zullen worden. Het is bestemd voor ouders, opvoeders, leraars en voor iedereen die beroepsmatig of privé met kinderen en jongeren te maken heeft. Hopelijk wordt het gelezen door hen die als therapeut met kinderen en jongeren, en ook met jongensminnaars te maken hebben. Verder, mocht u een onbevooroordeelde geest behouden hebben, wil dit manifest een studie brengen in de moeilijke materie van 'jongensliefde'.

Dit manifest hoopt een bijdrage te zijn tot de vorming van ieders eigen oordeel. We willen niemand ertoe overhalen om onze mening in dit debat over te nemen, maar we willen ons standpunt uiteenzetten en in het debat inleiden.

Waarom wordt dit manifest uitgegeven?

Het debat rond seksualiteit tussen verschillende leeftijdsgroepen, in het bijzonder tussen kinderen en volwassenen, is qua argumentatie in een impasse geraakt. Het gesprek tussen de belanghebbende partijen vindt niet meer plaats. Een eenzijdige schuldtoewijzing van de zelfverklaarde kinderbeschermers aan jongensminnaars heeft de grenzen overschreden die roddel van vermeende waarheid scheiden. Een eeuwenlang heersende repressieve seksuele moraal levert hiertoe de voedingsbodem.  Aangezien de kinderseksualiteit taboe werd verklaard, ontwikkelde zich in het bewustzijn van de mensheid de gedachte dat er niet zoiets bestaat als kinderseksualiteit. Dit taboe werd sinds Sigmund Freud doorbroken, maar sindsdien werd geprobeerd om de pas ontdekte kinderseksualiteit door wetten en verboden te kanaliseren. Bestaande repressieve machtsstrukturen in de volwassene-kind relatie, werden uitgebreid tot de seksualiteit.  De volwassenenmaatschappij schrijft het kind voor hoe het met zijn/haar seksualiteit moet omgaan. De poging om met straffen en verboden op te voeden brengt het innerlijk van het kind in een conflictsituatie die traumatische gevolgen kan hebben. De discrepantie tussen de eigen verlangens en de sociale bestraffing van die verlangens laat het kind niet toe om een gezonde seksualiteit te ontwikkelen; dit leidt ook op volwassen leeftijd tot psychische vervolgschade.

Zo is dit manifest enerzijds de poging om een licht op de zaak te werpen, anderzijds een bijdrage om kinderen en volwassenen te bevrijden van een seksuele moraal die ongeldige premissen stelt. Met het oog op de sociokulturele positie van de jongensminnaar zal ook worden geprobeerd om ethische grondregels te formuleren, in het bijzonder regels waarin ingegaan wordt op de rechten van de jongen en de verantwoordelijkheden van de jongensminnaar.

Wat is jongensliefde?

Jongensliefde laat zich niet herleiden tot het seksuele aspekt van een relatie. Seksualiteit speelt in een jongensliefde-relatie dezelfde rol als in om het even welke intermenselijke relatie. Zij kan dus niet afwezig, enkel latent aanwezig of expliciet aanwezig zijn. Een relatie die enkel uit seksueel contact bestaat, valt niet helemaal onder de noemer 'jongensliefde', daar dit begrip veel méér omvat.

Een jongensminnaar streeft naar een vriendschappelijke, innige relatie met een jongen.  Dit houdt niet noodzakelijk seksuele omgang in, noch sluit het die noodzakelijk uit. De jongensminnaar ziet de beminnelijkheid van de jongen niet in de eerste plaats in zijn lichaam of in zijn rol als seksueel objekt -dit kan al dan niet aanwezig zijn- maar wel in zijn wezen. Vooral het 'kinderlijke' of 'jongensachtige', dat eigen is aan het wezen van de jongen, werkt fascinerend op de jongensminnaar. Een jongensminnaar probeert een kind zoveel mogelijk af te schermen van negatieve invloeden en van om het even welke fysieke of emotionele schade.  Een jongensminnaar zal zich binnen een relatie niet bedreigend opstellen en agressief noch zelfs gewelddadig gedrag vertonen. °Natuurlijk kunnen deze strategieën nooit volledig uitgesloten worden.   °Zij beantwoorden echter niet aan het hier verdedigde beeld van de jongensminnaar en zijn echt onaanvaardbaar.

De jongensliefde-relatie.

De aantrekking tussen een jongen en een jongensminnaar is meestal wederzijds. De jongen voelt zich aangetrokken tot een volwassene die hem ernstig neemt en respectvol behandelt. De vernederende machtsstrategieën en verboden -maar al te dikwijls gangbaar in volwassene/kindrelaties- spelen in een jongensliefderelatie geen rol. Hier beleeft de jongen zichzelf als persoonlijkheid, die een eigen mening, een eigen verleden en vooral een eigen, serieus genomen identiteit binnen een sociaal weefsel mag hebben. Zijn mening wordt ernstig genomen en niet als onrijp van de hand gewezen. Zijn wezen zowel als zijn lichaam worden in hun heelheid waargenomen, niet als dingen die nog in wording zijn, ontwikkelingsfases op weg naar de volwassenheid.

In de huidige maatschappij wordt een kind dikwijls beschouwd als iemand die moeten groeien om een persoon te worden.  Zijn bestaan wordt enkel beschouwd als schaalmodel voor een later te bereiken totaliteit.  Het kinderlijke wezen wordt gekneed en gevormd door de standaarden die de volwassenen stellen. Ongewenste of ongepaste persoonlijkheidskenmerken worden door het 'opvoedings-' en onderwijsproces weggewerkt.

In een jongensliefde-relatie gaat de oudere partner op het kinderlijke wezen in, hij voedt het en probeert het niet in een korset te persen. Deze aanvaarding van het eigen karakter ervaart de jongen als weldadig en iets heel speciaals. Hij kan zich ontplooien en groeien want hij wordt als persoonlijkheid en partner ernstig genomen.

Hoewel de volwassen partner zich steeds in de positie bevindt om macht uit te oefenen op het kind, spant de jongensminnaar zich in om machtsverhoudingen binnen de relatie geen kans te geven.  Dan nog moet de jongensminnaar zich bewust zijn van het feit dat er een struktureel machtsonevenwicht voorkomt in om het even welke volwassene/kindverhouding.   Er kunnen zich situaties voordoen waar hij dit onderwerp moet bespreken met zijn partner. °De voortdurende zelfreflectie behoort hiermee tot het innerlijke wezen van een jongensliefde-relatie.

Welke rechten heeft de jongen?

Het recht van de jongen op een ongestoorde ontwikkeling van zijn persoonlijkheid en seksualiteit moet elke jongensliefde-relatie kenmerken en doet dit ook. Fysieke of psychologische druk zijn een inherente inbreuk tegen dit recht. Verder kan ook elke beperking op de verdere ontwikkeling van de persoonlijkheid van de jongen en elke beperking om zijn seksualiteit onbezwaard en met genot te beleven als inbreuk op dit recht beschouwd worden. De jongensminnaar heeft de verantwoordelijkheid om de relatie volgens de wensen en eisen van de jongen aan te houden. Hij heeft ook de verantwoordelijkheid om vragen te stellen en met aandacht naar de jongen te luisteren.  Het belangrijkste gebod van de jongensminnaar blijft het recht van de jongen op autonome ontwikkeling.

De jongen heeft het recht om beschermd te worden tegen misbruik, zowel van lichamelijke als van psychische aard. Wordt een jongen echter verboden om van zijn recht op een liefdevolle relatie en op het ervaren en beleven van de eigen seksualiteit gebruik te maken, dan is dat evenzeer misbruik.  Ook hier zijn de rechten van de jongen onvervreemdbaar!

Welke eisen hebben wij?

Wij eisen het recht op eigen seksualiteit, zowel voor jongens als voor jongensminnaars.

Wij eisen het heroverwegen van een seksuele moraal, die elementaire mensenrechten met de voeten treedt omdat zij zowel kinderen als degenen die hen liefhebben ontzegt om zelfs maar te denken aan enige seksuele intieme omgang.

Wij eisen, dat geen enkele door medische, psychologische of religieuze vooroordelen gekleurde instelling tegen de seksualiteit van het kind deel zal uitmaken van een nieuwe seksuele moraal.

Wij eisen, dat zowel jongensminnaars als kinderen in het huidige debat rond seksualiteit tussen volwassenen en kinderen betrokken worden. Momenteel nemen "experten" deel aan het debat, die hun kennis van intergenerationele seksualiteit uit boeken en statistieken halen. °Het is van essentieel belang dat zij die direct belang hebben bij het debat er ook bij betrokken worden. Het klinkt ongelooflijk: mensen verdedigen de belangen van een leeftijdsklasse zonder deze leeftijdsklasse gevraagd te hebben of zij zo'n verdediging wel nodig vinden en aanvaarden.

Wij eisen ons recht op vrije meningsuiting in de media. Daar momenteel vooral het internet als platform voor jongensminnaars onder schot staat, eisen wij dat ook jongensminnaars gelijke rechten met alle deelnemers op internet wordt toegestaan: zolang niets illegaals wordt gepubliceerd -°ttz. zolang niet de inhoud van een meningsuiting zélf strafbaar is- mogen internet-pagina's van jongensminnaars en over jongensliefde niet willekeurig afgesloten en gecensureerd worden.

Wij eisen de mogelijkheid om in een repressieloos en open forum met jongensminnaars onder elkaar te kunnen communiceren.  Discussie, ondersteuning en het gevoel van verbondenheid zijn belangrijk, want enkel zo kan een seksuele ethiek besproken worden. De afgezonderde jongensminnaar zal eerder een gevaar vormen voor jongens dan degene die zich in een regulatieve gemeenschap opgenomen voelt.

Onze belangrijkste eis is het heroverdenken van het beeld van het kind in de maatschappij. Zolang een kind niet als zelfstandige persoonlijkheid wordt ernstig genomen, zolang is het op "verdedigers" aangewezen van zijn "eigen belang" en zolang zal het zijn eigen persoonlijkheid en zijn seksualiteit niet vrij kunnen ontplooien.

°vert.: deze zin komt enkel voor in de Duitse versie.

1997 door jay_h, vert. uit het Duits door steph.

met dank aan ahs/green/Red Baron/ vele jongensminnaars bij wie ik inspiratie vond.

Dit manifest mag en moet vrij verspreid worden. Links erheen of opname in eigen paginas zijn welkom, maar alsjeblieft met vermelding van de auteur.